duet

duet

 

jedna para rozpala ogień, 

druga gaśnie jak dawny płomień,

ironia losu, dziś o tym wspomnę,

gdzie te słowa, trwaj i będę przy tobie,

pisze z sentymentu twe imię zapominam,

a ty tylko uśmiechem się chcesz  wybijać,

wmawiać chcesz bym to ja trwał,

a kim ty jesteś, bo niegdyś to nie była tylko gra,

potrafiłaś znieść porażkę,

 uśmiechnąć się prawie zawsze,

wypić przy mnie nie patrząc na moją reakcje,

sama się zastanów, czy o tobie te słowa na kartce?